Od Cher

W sumie to piszę jakieś głupoty., 

Kiedy Sho wyszedł, szybko zaplotłam włosy w warkocz i założyłam zbroję. Sprawdziłam wszystkie pasy i zapięcia po czym jeszcze raz przetarła ją suchą szmatką aby pozbyć się ostatnich zabrudzeń pozostałych po długiej podróży.

Wzięłam do ręki mapę pałacu i usiadłam na łóżku. Westchnęłam ciężko, przyglądając się rysunkowi zabezpieczeń oraz korytarzom przypominającym labirynt. Kiedy udało mi się zapamiętać przynajmniej część szczegółów, wsunęłam kartkę pod poduszkę, narzuciłam na siebie płaszcz i wyszłam z pokoju.

Rozejrzałam się po pokoju. Mniej więcej pamiętałam drogę którą Sho mnie tu zaprowadził, ale nadal nie wiedziałam gdzie właściwie jestem.

- Gdzie się panienka wybiera o tej porze? - zapytał jakiś nieznany mi głos.

Odwróciłam się i zobaczyłam opalonego człowieka o średnim wzroście, mającego nie więcej niż dwadzieścia parę lat.

- Na spacer - odpowiedziałam niewinne, owijając się szczelniej płaszczem aby nie dostrzegł mojej zbroi. - Jestem tu dopiero od niedawna. Mógłbyś wprowadzić mnie po okolicy?

Zadziałało. Już po chwili siedziałam w jakiejś "knajpie", bawiąc sie szklanką pełną dziwnego, ciemnego płynu.

- Więc mówisz, że ostatnio w mieście nie za dobrze się dzieje? - zapytałam, uśmiechając się słodko do chłopaka.

- Jestem tylko przejazdem - odparł, rozkładając ręce. - Ale słyszałem, że jest źle.

- Jak to?

- Bieda, panienko. Takie miejsce. Susze, nieurodzaj i ciągle ktoś ze sobą walczy.

- Podobno władca jest bardzo surowy?

- A gdzie tam. Mówią, że chciwy. Ale dlaczego panienka nie chce porozmawiać o czymś przyjemniejszy?

Wzdrygnęłam, kiedy poczułam rękę obejmującą mnie w pasie. Uznałam, że czas się zbierać kiedy ktoś zapytał:

- Cher?

Sho stał tuż obok, z niesmakiem przyglądając się zaistniałej sytuacji. 

- Tak? - zapytałam, trzepocząc rzęsami.

- Idziemy stąd - wydawał się nieźle wkurzony.

- Kto to jes...? - mój towarzysz nie zdołał dokończyć bo właśnie wbiłam mu łokieć w brzuch i poszłam sobie, ciągnąc Sho za nadgarstek.

- Co ty, do cholery, wyprawiasz?

- Myślałam, że może zdołam sie czegoś dowiedzieć. Ale najwyraźniej się myliłam.

- Nie wiedziałem, że jesteś zdolna do... Takich rzeczy.

- Bo nie jestem - skrzywiłam się. - Ohyda. Niedobrze mi.

Sho zaśmiał się cicho i poklepał mnie po plecach. Wyjątkowo byłam wdzięczna za ten gest, gdyż pomagał mi zapomnieć o nieprzyjemnym wydarzeniu. 

Szliśmy w stronę hotelu przez ciemną, opustoszałą ulicę. Światła we wszystkich oknach zostały dawno zgaszone, a nikt nie pofatygował się aby zapalić latarnie, jeśli w ogóle tu były. Tylko Księżyc świecił jasno, oblewając miasto srebrnym światłem. 

Idąc we dwoje przez wąskie uliczki, niemal prosiliśmy się o kłopoty. Noc dziwnego, że w końcu trafiliśmy na grupkę zwalistych, umięśnionych mężczyzn, od których wyraźnie było czuć alkohol.

- Kogo my tu mamy? - zapytał jeden z nich.

- Nie szukamy problemów - oznajmił spokojnie Sho.

Nagle zawiał gorący wiatr, niosący piasek znad pustyni. Uderzył w nas, szarpiąc płaszcze i sypiąc piaskiem w moje świeżo umyte włosy. W porę zdążyłam zasłonić zbroję, ale mężczyzn zainteresowało coś innego. najwyraźniej zauważyli wyszyty na ubraniach Sho symbol świątyni.

- Ej, patrz, to jakiś mnich! - zarechotał jeden z rzezimieszków, popychając chłopaka.

- Hej! - zawołałam z oburzeniem, kiedy cofnął się, wpadając na mnie. - Trzymajcie łapy przy sobie!

- Jaka odważna! - powiedział wesoło któryś z nich. - Zobaczymy, czy będzie taka odważna, kiedy...

Zanim sama zdążyłam cokolwiek zrobić, Ręka Sho wystrzeliła do przodu, prosto w nos mężczyzny. Ten zachwiał się i złapał za zakrwawioną twarz.

- Ty mały...! 

Ja też nie pozostała dłużna i wymierzyłam następnemu mocnego kopniaka w brzuch. Kiedy zgiął się w pół, popchnęłam go na innych. Sho wykorzystał ten moment aby zająć się dwoma innymi, stojącymi z boku. 

Kątem oka zauważyłam błysk metalu. 

- Uważaj! - krzyknęła i rzuciła się do przodu, aby odsłonić Sho. Odbiłam ostrze ochraniaczem na rękę, ale uderzenie boleśnie obiło mi nadgarstek.

- Nic ci nie jest? - zapytał chłopak.

- Nie doceniasz mnie - powiedziałam, uśmiechając się krzywo.